اوستا هميشه مي‌گفت زندگي شبيه سفر با قايق چوبي توسط اقيانوس است. اوستا هميشه مي‌گفت ساحلي در كار نيست. اوستا هميشه مي‌گفت اگر هم به ساحلي رسيدي بدان كه جزيره‌اي بيش نيست كه بعد بايد از طرف ديگرش بگذاري و بگذري. اوستا هميشه مي‌گفت بايد منتظر طوفان باشي و بگذاري آفتاب سر و صورتت را بسوزاند. اوستا هميشه مي‌گفت... خانه تنهايي جايي است كه آدم دارد. و من ازش مي‌پرسيدم خانه من كجاست؟ اوستا... هميشه... مي‌گفت...