مردم فقیر نخستین اثر جدی نویسنده است که بدنهی اصلی آن از نامههایی که میان زن و مردی فقیر ردوبدل میشود شکل گرفته است. مردی میانسال که مسئول رونویسی از نامهها در اداره است با دختری یتیم و بیمار که از اقوام دورش است و در همسایگیاش زندگی میکند نامه مینویسد و دختر نیز پاسخ میدهد. میان مرد و دختر رابطهای عجیب وجود دارد، دختر به لحاظ عاطفی دلبستگی خاصی به مرد دارد و مرد حس مسئولیت بالایی نسبت به دختر احساس میکند. بلینسکی مردم فقیر را اثری میداند که نویسندهاش پرچم مقدس ادبیات روس، یعنی پرچم رئالیسم و بشردوستی را برافراشته نگه داشته است. داستایوفسکی این اثر را با پیروی از سبک گوگول نوشته است.
