دیروز خوشبخت بودم، زیاده خوشبخت، خارج از اندازه خوشطالع! چراکه شما برای یک دفعه هم که شده، دختر لجبازم، به حرف من گوش کردید. موقع عصر، حدود ساعت 8 بیدار شدم (عزیزکم، شما میدانید که من دوست دارم پس از فراغت از کار، چرتی بزنم)، شمعی روشن کردم. کاغذها را آماده میکردم و قلم میتراشیدم که ناگاه بهتصادف چشمم به پنجره اتاقتان افتاد و حقیقتا قلبم از جا کنده شد!
