در این کتاب جان استن‌بک به توصیف صحنه‌هایی از جنگ می‌پردازد که خود به عنوان خبرنگار در آن سهیم بوده است. نویسنده با شرح حال و هوای ورود سربازان آمریکا به جنگ جهانی دوم در شمال آفریقا و انگلستان، تعهد و مسئولیت روشنفکر را نسبت به مسائل اجتماعی به زیباترین شکل بروز می‌دهد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «این فقط از روی شانس بود که آدم مدت درازی خبرنگار بماند و در متن حوادثی که رخ می‌داد باشد. با خواندن این گزارش‌ها از میزان تلفات گزارشگرها به هراس می‌افتم. تنها مشتی ارواح وراج که شب‌ها وحشت می‌پراکندند و روزها را از ناله می‌انباشتند، زنده ماندند.»
