انوئل پوییگ (1932-1990) در یکی از شهرهای کوچک، غم‌زده و فلاکت‌بار آرژانتین به دنیا آمد. در رشته‌ی فلسفه درس خواند و سپس تحصیلات خود را در رشته‌ی کارگردانی سینما در چینه چیتای رم دنبال کرد و آنجا در کلاس کارگردانی با «دسیکا» و در کلاس فیلم‌نامه‌نویسی با «زاواتینی» هم‌درس بود. او کارهای گوناگونی را تجربه کرد و در نهایت به این دریافت از خود رسید که زندگی در شهر کوچک دوران کودکی‌اش یگانه منبع الهام خلاقانه‌ی او برای نوشتن داستان‌ها و رمان‌هایش است. پوییگ این رمان را در دو فصل نوشته است. رمانی که در آن آقای رامیرز، پیرمرد هفتادوچهار ساله‌ی آرژانتینی در آسایشگاهی در نیویورک و لری، مرد جوان سی‌وشش ساله‌ای که مسئول هل‌دادن صندلی چرخ‌دار پیرمرد است، گفت‌وگوهای جذاب و گیرایی با هم دارند.
