پرونده‌هاي شرلوک هلمز آخرين مجموعه داستاني است که سرآرتورکانن‌دويل بر مبناي شخصيت شرلوک هلمز نگاشته است. سرآرتور قصد نداشت بعد از انتشار مجموعه داستان «واپسين کرنش او» به نگارش ماجراهاي شرلوک هلمز ادامه بدهد اما ابراز علاقه شديد اربابان صنعت نوظهور سينما به اين کارآگاه بي‌رقيب و نگراني‌هاي مادي کانن‌دويل از بابت تأمين هزينه‌هاي تحقيقاتي که در حوزه علم روح و عالم پس از مرگ مي‌کرد وي را واداشت تا دست‌به‌کار نگارش دوازده داستان ديگر از ماجراهاي شرلوک هلمز شود و هر داستان را به محض تکميل براي چاپ به مجله استرند بسپارد. سرآرتور نوشته‌هاي خود را درباره علم روح و عالم ديگر بسيار ارزشمندتر و ماندني‌تر از مجموعه داستان‌هاي شرلوک هلمز مي‌دانست و هرسال مبالغ هنگفتي برا انجام جلسات احضار روح و آزمايش تجربيات مشاهده ارواح پرداخت مي‌کرد. عجيب آنجاست که پيش‌بيني سرآرتور کاملا برعکس از آب درآمده؛ در مدتي کمتر از نيم قرن آثار او در زمينه علوم فرامادي کاملا فراموش شدند و اين تنها شرلوک هلمز بود که نام وي را در دنياي ادبيات زنده نگه‌داشت.