چند ساعت پيش از بامداد هنري پرون، كه يك جراح اعصاب است بيدار مي‌شود و درمي‌يابد كه پيش از بيدار شدن روي تختخواب نشسته ملافه‌ها را كنار زده و سپس برپا ايستاده است. براي او روشن نيست كه دقيقا كي هوشيار شده است، ارتباطي هم به موضوع ندارد. قبلا هيچ‌وقت چنين كاري نكرده است، ولي وحشت‌زده نيست و هيچ تعجب هم نكرده است، زيرا احساس سبكي مي‌كند و از ايستادن روي پاهايش لذت مي‌برد، و در پشت و پاهايش احساس قدرتي غيرعادي مي‌كند.