امروزه ظرفيت علمي هر كشور را بر اساس تعداد دانشمندان و پژوهشگران مي‌سنجد و شرط اساسي تحول را در هر كشور تنها در سايه ايجاد تحول در روش‌هاي علمي و پژوهشي ميسور مي‌دانند و اين نكته خود تاكيد دارد كه پژوهشگران حضوري پر رنگ‌تر داشته و با توليد دانش نقش بسزايي در اعتلاي كشور خود داشته‌باشند. بدون شك، انسان امروز، از نتايج تلاش، مطالعه و كنجكاوي‌هاي انسان ديروز تغذيه مي‌كند و انسان فردا چشم به مطالعه و تجريه انسان امروز خواهد داشت، لذا مي‌توان گفن مبناي هر تحقيقي، تجربه كردن واقعيات، كشف روابط بين اجزا و عناصر آن، كسب شناخت علمي بيش‌تر و بهتر از آن و سرانجام رسيدن به واقعيات نوين است، واقعياتي كه تا ديروز بر انسان مخفي بود.