گويي شعله قلبش توان آن را داشت که شب‌هاي تاريک تمامي درياهاي ناشناخته را روشن کند و خيال فريا فانوسي راهگشا بود در ميان آبتَل‌هاي ناپيدا؛ انگار بادها مسخر شده بودند تا به‌سوي آينده پيشش برانند و ستاره‌ها در مدارشان مي‌گشتند تا چنين آينده‌اي را رقم بزنند؛ گويي جادوي اشتياقش را توانِ آن بود که کشتي را حتي بر قطره‌اي ژاله پيش براند يا از سوراخ سوزني عبور دهد؛ و اينها نبود مگر به‌خاطر طالع نيکوي بونيتو که مقدر شده بود در خدمت چنين عشقي باشد، عشقي چنان پرفيض که هر مسيري را بر زمين روشن و هموار و ايمن مي‌کرد.