تالستوي در نمايشنامه مرده متحرک که آن را در آخرين سال‌هاي زندگي خود نوشت موقعيتي را به تصوير مي‌کشد که در آن خود قانون و دادگاه موجب نقض عدالت مي‌شود و به اين شکل، تعارض کهن ميان عدالت طبيعي و انساني و عدالت حقوقي و قراردادي را روي صحنه تئاتر به نمايش درمي‌آورد. شايد به همين علت بود که مطبوعات مرتجع در اين اثر، نشانه‌هايي از «براندازي بنيادها» و «تمسخر قوانين اعلي حضرت» مي‌ديدند.