مردی ز باد حادثه بنشستمردی چو برق حادثه برخاستآن، ننگ را گزید و سپر ساختوین، نام را، بدون سپر خواستابری رسید پیچان پیچانچون خنگ یالاش آتش، بر دشتبرقی جهید و موکب باراناز دشت تشنه، تازان بگذشتآن پوک تپه، نالان نالانلرزید و پاگشاد و فرو ریختو آن شوخ بوته، پر تپش از شوقپیچید و با بهار درآمیخت
