در تاريخ بشري، پيش شرط‌هاي مادي براي تحقق يك نظم اجتماعي بودن ستم و استثمار، براي برابري و يك زندگي صلح آميز، و براي دست‌يابي به مبادله اقتصادي و فرهنگي متضمن منافع متقابل تمامي مردمان هرگز به اين رجه از بلوغ نبوده است. دگرگوني سرمايه‌داري توليد به يك سيستم بين‌المللي توليد سلطه ي معدود انحصارهاي چند مليتي، با بين المللي سازي بحران ها و مبارزه ي طبقاتي همراه مي شود. بحران عمومي سرمايه داري هم اكنون وارد پنجمين مرحله ي خود شده يعني آن جا كه سيستم جهاني سرمايه داري دچار يك ناپايداري فاحش و يك بي ثباتي عمومي مي شود. يك اعتلاي نوين مبارزه براي سوسياليسم، فقط بر مبناي پيروزي شيوه ي تفكر پرولتاريايي بر شيوه تفكر خرده بورژوايي ممكن خواهد شد.