در اين کتاب، يانگ به بسياري از پرسش‌هاي پيچيده‌اي مي‌پردازد که حاصل آميختگي شرح‌حال نيچه با آثار اوست: چرا پسر کشيشي پروتستان به جايي رسيد که خود را «دجّال» بخواند؟ چرا اين پروسي سرسخت از پروس زمان بيسمارک بيزار شد؟ و چرا اين دشمن فمينيسم معاشرت با زنان فمينيست را ترجيح مي‌داد؟ يانگ تفکّر نيچه را در بافتار روزگار خودش ــ ظهور ميليتاريسم پروسي، يهودستيزي، علم دارويني، جنبش‌هاي «جوانان» و نهضت‌هاي رهايي‌بخش، و نيز نظريه‌ي «مرگ خدا» ــ مي‌گذارد و بر تأثير قطعي افلاطون و ريشارد واگنر در تلاش نيچه براي اصلاح فرهنگ غربي تأکيد مي‌کند. از تأثير ويرانگري که عشق نافرجام نيچه به لو سالومه بر شخصيت او داشت نيز سخن مي‌گويد و مي‌کوشد تا بفهمد چرا نيچه در چهل‌وچهارسالگي ديوانه شد.