همه نظريه‌هاي داستان‌گويي از سطح ظاهري فيلم فراتر مي‌روند و آن دسته از عناصر و ساختارهاي زيربنايي را مشخص مي‌سازند که به فيلم معنا مي‌بخشند. درست است که برخي از عناصر داستان‌گويي، فيلم را در قالب زيبايي شناختي لذت‌بخشي شکل مي‌دهند و حس يک‌پارچگي و توازون و انسجام را رقم مي‌زنند، ولي بقيه عناصر از طريق نگرش‌هاي ايدئولوژيک اجحاف‌آميزي همچون پدرسالاري، نژادپرستي و نابرابري فيلم را سازمان مي‌دهند.