هر رژيم سياسي مي‌تواند به يکباره و برق آسا تغيير کند، اما اين قابليت نيز وجود دارد که تغييرات مورد نظر در دراز مدت و بدون خونريزي انجام پذيرد. به رغم اين که شورش‌ها در يوگوسلاوي سابق و در سوريه امروزي نمونه‌هاي بارزي‌اند که ثابت مي‌کنند تغيير رژيم سياسي تا چه اندازه ممکن است به فاجعه بدل شود، بسياري از نمونه‌هاي تغيير رژيم در تاريخ معاصر عاري از خشونت بوده‌اند. از اين رو آخرين مدخلي که در فرهنگنامه جديد شکل مي‌گيرد. «راه تشکيل يک دولت» است و تمام اميد به نتيجه رسيدن چنين راه‌حلي نگرش و رويکرد شفاف نسبت به اين مسئله است که در آينده رابطه بين ظالم و مظلوم چگونه صورت بندي مي‌شود. طبيعي است ماهيت چنين رابطه‌اي ممکن است به وضوح تغييرات لازم براي نيل به آن هدف را نيز تعيين کند.