داستان نويسي زنان در افغانستان با ماگه رحماني (متولد 1303ش.) و انتشار اولين داستان کوتاه زنان در سال 1327ش. آغاز شد و ظهور نويسندگاني چون سپوژمي زرياب (متولد 1329ش.)، مريم محبوب (متولد 1334ش.) و پروين پژواک (متولد 1345ش.) فصل تازه اي در ادبيات داستاني زنان افغانستان گشود.پس از وقفه اي در ده? هشتاد، داستان نويسي زنان در افغانستان جان تازه اي گرفت و موجي از نويسندگان به وضعيت زنان و مسائل جاري دروني کشور مانند جنگ، خشونت هاي خانوادگي، زن آزاري، ازدواج هاي اجباري، خودسوزي و… پرداختند.