یکی از خصلت‌های شعر منثور، این است که دست شاعران را در بهره‌گیری از امکانات پنهان و آشکار زبانی باز می‌گذارد. دستگاه واژگانی زبان فارسی از هر جهت، آمادگی لازم و کافی را برای یک چنین اشعاری دارد، هم قدرت آهنگ‌سازی آن بسیار زیاد است و هم در ذرات خود، لبریز از ایماژهای طبیعی و شاعرانه است.
