اصلاحات يا انقلاب؟ سرمايه‌داري، سوسياليسم يا حتي كمونيسم؟ گويي گردونه تاريخ دوباره به عقب برگشته است: هيچ چيز تكان نمي‌خورد، هيچ چيز را نمي‌توان پيش‌بيني كرد، ما نمي‌دانيم به كدامين سو مي‌رويم آيا سرمايه‌داري تا مغز اسخوان بنيان ليبرال دموكراسي را نلرزانده است و آيا سرمايه‌داري خود از دورن تحت اثر قدرت دارايي تحليل نرفته است؟ آيا سياست تمام ظرفيت خود را براي پيشبرد تاريخ از دست نداده است؟ آيا فرضيه كمونيسم، فارغ از دام‌هاي تماميت خواهانه‌اش، راه‌ حل معتبري ارائه نمي‌كند؟ يا آيا دموكراسي مي‌تواند در راستاي غلبه بر چالش‌هاي جهاني شدن، خود را از نو بسازد؟ براي حل اين مسئله پيش رو، ما به سراغ 2 تن از چهره‌هاي برجسته فلسفه معاصر، يعني الن بديو، رهبر جنبش كنوني بازگشت به ايده كمونيسم، و مارسل گشه متفكر ليبرال دموكرات رفتيم...