مسئله چشم زخم صرفا يك باور خرافي عقب مانده نيست كه مورد علاقه‌ي باستان‌پژوهان باشد، بلكه آن را بايد به چشم يك عامل پرقدرت نگريست كه رفتار ميليون‌ها انسان را در سراسر جهان هند و اروپايي و سامي تحت تاثير قرار داده است. وقتي خواننده درباره چشم زخم در فرهنگ مردم هندوستان، ايران، يونان، ايتاليا،‌روماني، لبنان و ساير مناطق مي‌خواند، ناخواسته جزئيات مشابهي را بين آن‌ها مي‌بيند و دقيقا همين موضوع مراد و خواسته‌ي اين كتاب است.