«والدن» نوشته هنري ديويد ثورو، نويسنده، روزنامه‌نگار و فعال سياسي آمريکايي است. اغلب دوستداران آثار ثورو براي بهره‌بردن از طبع لطيف و نگاه نافذ او نسبت به پديده‌هاست که آثارش را مي‌خوانند، نه پيروي از انديشه‌هاي او. اين حقيقتي است که ثورو مي‌دانست و حتي مي‌شود گفت نسبت به آن معترض بود. تعجبي ندارد که همعصران ثورو قدرش را به درستي نشناختند. او شيوه‌اي از زندگي سعادت‌مند و سرپناهي براي رستگاري از عصر سرسام‌زده خود (و بعد از خود) پيشنهاد مي‌کند که تحقير ديدگاه عامه يکي از ستون‌هاي اصلي آن است. کتاب در هجده فصل تنظيم شده است که هر کدام به موضوعي اختصاص دارد؛ بعضي مانند «مزرعه لوبيا»، «برکه‌ها»، «همسايگاني از وحوش» و عمدتاً توصيفي هستند و مابقي مانند «اقتصاد» و «قوانين متعالي‌تر» ساختاري بياني و استدلالي دارند. هرچند که صدر تا ذيل مايه‌هاي اصلي کتاب در نظمي ممتد به رشته درآمده باشد، ‌اين‌گونه هم نيست که اين اثر چارچوب اصلي گزارشي که قرار بود باشد، يعني گزارش تجربه تقريباً غيرمتعارف او از زندگي بي‌نهايت ساده، را حفظ نکند. در کتاب عملاً چهار موضوع مرتبط، درعين‌حال شاخص، مورد بحث قرار گرفته‌ است که آنها را مي‌توان بدين صورت برشمرد: 1) زندگي آلوده به استيصال صامت که اکثر انسان‌ها مي‌گذرانند؛ 2 ) سفسطه اقتصاد که مسئول اين وضعيت است؛ 3) شادماني‌هايي که يک زندگي ساد? نزديک به طبيعت با خود به همراه دارد؛ 4) آن قوانين متعالي‌تري که آدمي، اگر بر اثر نوعي زندگي زاهدانه اما لطيف در حيات وحش ـ شبيه به زندگي خود ثورو ـ از نرد‌بان طبيعت بالا برود شهوداً آنها را درک مي‌کند، و نهايتاً مکاشفات عرفاني که در لمحه‌هايي چند براي او روي دادند.