خواننده‌ي اين مجموعه، با بازتابي طنزآميز دوره‌اي غم‌انگيز از تاريخ سياسي ايران معاصر روبرو مي‌شود كه گويي در آن مرز بين «جك» و «خاطره» محو شد. دوره‌اي كه بيش از هر چيز با پديده‌اي به نام «احمدي نژاد» گره خورد، نامي كه يك مصداق به مفهوم تبديل شد، مفهومي كه سياست را به مضحكه گرفت و مضحكه‌اي كه به فاجعه‌هاي بزرگي در شئون اجتماعي، اقتصادي، اخلاقي و حتي رواني ايرانيان ختم شد. خبرها و رخدادهايي كه طنز نوشته‌هاي اين مجموعه، در نيمه‌ي دوم دهه‌ي هشتاد، بر پايه‌ آن‌ها شكل گرفتند عموما چنان حيرت‌انگيز و غيرقابل باورند كه نويسنده ناگزير شده با جمع‌آوري آن‌ها و قرار دادن در پانويس‌ها، و گاه قسم و آيه، به مخاطب مرز بين اصل خبر و طنز خبر را يادآوري كند. خنده و خاموشي به مثابه ضدفراموشي.