خوانندهی این مجموعه، با بازتابی طنزآمیز دورهای غمانگیز از تاریخ سیاسی ایران معاصر روبرو میشود که گویی در آن مرز بین «جک» و «خاطره» محو شد. دورهای که بیش از هر چیز با پدیدهای به نام «احمدی نژاد» گره خورد، نامی که یک مصداق به مفهوم تبدیل شد، مفهومی که سیاست را به مضحکه گرفت و مضحکهای که به فاجعههای بزرگی در شئون اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی و حتی روانی ایرانیان ختم شد. خبرها و رخدادهایی که طنز نوشتههای این مجموعه، در نیمهی دوم دههی هشتاد، بر پایه آنها شکل گرفتند عموما چنان حیرتانگیز و غیرقابل باورند که نویسنده ناگزیر شده با جمعآوری آنها و قرار دادن در پانویسها، و گاه قسم و آیه، به مخاطب مرز بین اصل خبر و طنز خبر را یادآوری کند. خنده و خاموشی به مثابه ضدفراموشی.
