جامعه‌اي كه فناوري‌هاي نو را توسعه ندهد يا به‌كار نگيرد، رقابت را سركوب كند و مانع نوآوري‌ها در فناوري، سياست‌گذاري يا باز تخصيص منابع شود، عقب مي‌ماند و افول مي‌كند. منبسر اولسون با بررسي تاريخي و استدلال‌هاي نظري نشان مي‌دهد كه چگونه گروه‌هاي منافع خاص كه او (ائتلاف‌هاي توزيعي) مي‌خواند، با پيچيده‌تر كردن قوانين و مقررات، افزايش نقش دولت و سخت‌تر كردن امكان تفاهم، براي خود كيسه مي‌دوزند و باعث كاهش كارايي و درآمد كل جوامع مي‌شوند.