جوونياش دان پنج كاراته داشت. هر كي مي‌ديدش باورش نمي‌شد هفتاد و اندي سالشه. توي محل معروف بود به «ننه كاراته»! وقتي بهش مي‌گفتي ننه كاراته، بهش برمي‌خورد. مي‌گفت «ننه، ننه‌ته»!! يكي از دلايل سر به زيري پدرم و همه پدراي كوچه، كاراته‌‌كار بودن مادرم و همه مادراي كوچه بود!