غاده‌السمان در اين دفتر، معشوق مجازي، به نوعي بي‌اعتباري نسبت به اطرافش رسيده است. او بي آنكه از عنصر جادويي عشق فاصله گرفته باشد، حس مي‌كند همه چيز پيرامون او مجازي است، و تنها وطن و عشق است كه مجازي نيست. به گمان من مي‌توان مكتب پديدارشناسي هوسرل را در اين دفتر جست‌و‌جو كرد. هر شب، او براي دلدارش شعري مي‌سرايد از عشق جاودانش، و از زندگاني جاودانه‌اش با او... اما او همواره در كنار همسرش است!