سال 1996، پيش از انتشار مزاح بي‌پايان، جامعه‌ي ادبي آمريکا مهياي انتشار رماني سترگ بود؛ رماني جاه‌طلبانه که نويسنده‌ي آن خودش هم فکر نمي‌کرد کسي آن را بخواند.اما خواندند. با وجود پيچيدگي نثر غني آن، نوآوري‌هاي بي‌شمار والاس و شخصيت‌هاي متعدد، در عرض يک سال بيش از 400هزار نسخه از آن به فروش رفت.