«ويولت توسن» نگهبان گورستان شهر کوچک بورگوندي است. عزاداران و آدم‌هاي هميشگي و کشيش و چند نفري که در گورستان کار مي‌کنند، به گرماي خانه او پناه مي‌برند و مصاحبت و خنده‌ها و اشک‌هاي‌شان با قهوه‌اي که ويولت به آن‌ها مي‌دهد در هم مي‌آميزد.