در اوايل تابستان سرژ ژولي، سردبير ليبراسيون، از من خواست تا در باب موضوعات روزمره اگر مايل باشم هر روز چيزهايي به صورت روزنگاري براي روزنامه لبراسيون بنويسم. مردد بودم، ترسيم چشم‌اندازي از روزنگاري هر روزه كمي نگرانم مي‌كرد كه مبادا نتوانم، ولي بعد به خودم گفتم كه هميشه مي‌شود تجربه كرد. قرار ملاقات گذاشتيم و صحبت كرديم. نظرش نوعي روزنگاري بود كه محدود به اخبار روزانه سياسي و غيره نشود ولي موازي موضوعات سياسي باشد، يا رويدادهايي كه نظر مرا جلب كند، منتها نه صرفا در محدوده اخبار و اطلاعات مصرفي.