اين كتاب حاصل يك گفت و گوي طولاني است كه در فاصلة ژوئن 2002 تا دسامبر 2003 طي چهار ديدار با «ابراهيم گلستان» انجام شده است. نويسنده كه براي پروژة دكتري خود روي تحقيقي دانشگاهي دربارة سينماي ايران، با عنوان تاريخ تحليلي ريشه‌هاي موج نو در سينماي ايران كار مي‌‌كند، به طور مشخص به سه كارگردان برجسته و پيشگام سينماي روشنفكري و غير متعارف ايران در سال‌هاي 1338 تا 1348، يعني ابراهيم گلستان، فرخ غفاري و فريدون رهنما مي‌پردازد. فيلم‌سازاني كه به گمان او زمينة شكل‌گيري و ايجاد جرياني تحت عنوان موج نو را در سينماي ايران فراهم كردند و تأثير عميق و انكارناپذيري بر فيلم‌سازان نسل پس از خود گذاشتند و نقش ابراهيم گلستان در اين ميان بسيار بارزتر و تأثيرگذارتر از بقيه بوده است.