تري ايگلتون با تامل در اين‌كه ماركس بيشتر دغدغه‌ي تفاوت‌ها را دارد تا برابري، شرح مي‌دهد كه آزادي براي ماركس مستلزم رهايي از كار دستمزدي است، يعني نوعي وفور د ر توليد و فراواني آن‌چه به لحاظ مادي ضروري است. ما زماني آزاديم كه، همچون هنرمندان، رها از مهميز احتياجات جسماني، توليد كنيم و همين سرشت است كه ماركس آن را جوهر تمام انسان‌ها مي‌داند. ايگلتون رابطه‌ي توليد و كار و مالكيت را ترسيم مي‌كند كه هسته‌ي تفكر ماركس را تشكيل مي‌دهد. وي سپس شرح هوشمندانه‌اي از آرمان‌شهر ماركس ارائه مي‌كند: چايي كه در آن كار خودكار شده است و ساختن سد يا توليد جارختي همان‌قدر ابعادي از خودشكوفايي است كه مزه كردن هلو يا لذت بردن از يك كوارتت زهي.