پناه بر دانش سنگ، از کشاله‌هاي نمناک روان، هنگام که بي‌شکوه مي‌غلتد، يا در سکونت شکاف صخره‌اي، «پذيرنده» مي‌ايستد.که اندوه توست «سنگ» و بهار است آن‌چه از شکاف زخمي سينه‌اش نفس‌نفس مي‌زند. اين‌که پياله بچرخان به وقت نمناک شکوفه و باران به حيرت لرزان اين رويش پياله بچرخان، که گاه‌ گل دادن سنگ است.