... شب از جنگل شعلهها میگذشت، حریق خزان بود و تاراج باد.من آهسته، در دود شب رو نهفتم و در گوش برگی که خاموش خاموش میسوخت، گفتم: - مسوز اینچنین گرم در خود، مسوز!مپیچ اینچنین تلخ بر خود، مپیچ که گر دست بیداد تقدیر کور تو را میدواند به دنبال باد مرا میدواند به دنبال هیچ !
