هر شبانگاه كه اميري امر مي كند: قصه بگو! و شهرزاد لبان كلمه مي‌گشايد به گفتن، اميري مي‌ميرد؛ و هر سحرگاه كه شهرزاد لب فرو مي‌بندد، كلمه مي‌ميرد و داستان‌نويسي زاده مي‌شود... در "كتاب ارواح شهرزاد" پندار، گفتار و كردار داستان، به دو شيوه آكادميك و آموزش تجربي ـ كارگاهي به هم آميخته شده، بر اين باور كه تلاش براي انتقال هنر داستان‌نويسي، به انگار آموزش خطي يك نگره علمي، ره به بيهودگي دارد. از اين رو، سيل اطلاعات و دانش‌شگردها، طنين تجربه‌ها و نوبر كردن جستارهاي داستاني، با يقين به شك باشكوه و آينده، چنان عرضه شده‌اند كه : در آداب شهرزادگي‌، هر داستان‌نويسي شهرزاد خود است و خود امير خود است... كه به هزار و يك داستانش، مي‌ميرد و باز زاده مي‌شود...