نحوه تفكر ما تا حدود زيادي موفقيت، رضايت خاطر و حتي بقاي ما را تعيين مي‌كند. اگر انديشه ما درست، شفاف و صريح باشد، براي دستيابي به اهداف خود مجهزتر خواهيم بود. ولي اگر ذهن ما انباشته از معاني نمادين انحرافي، استدلال‌هاي غيرمنطقي و تعبير و تفسيرهاي پر از اشتباه باشد، در برابر واقعيت‌هاي موجود به كلي كر و كور مي‌شويم. هنگامي كه تصوير روشني از اينكه به كجا مي‌رويم و مي‌خواهيم چه كنيم در ذهن نداريم، هنگامي كه قضاوت نادرست مي‌كنيم و ارتباط نادرستي را با شريك زندگي خود برقرار مي‌سازيم هم او و هم خودمان را زجر مي‌دهيم و ناچار فشار روابط دردناكمان را تحمل كنيم. مي‌توان با به كارگيري يك نظم برتر استدلالي و تعقلي، گره از اين نوع تفكر نادرست گشوده و ...