پروردگارا، به‌خاطر ماست که شب را چنين ژرف و زيبا آفريده‌اي؟ به‌خاطر من است؟ هوا روح‌نواز و آرام است و نور ماه از پنجره گشوده به اتاق مي‌پاشد و من گوش جان به سکوت گنبد گيتي سپرده‌ام. پروردگارا، اگر محدوديتي در عشق هست از شما نيست، از آدم است. چه باک که عشق من به ديده آدم ناپاک آيد وقتي در نظر تو مقدس است. من مي‌کوشم جامه‌ام از گناه پاک باشد، چراکه گناه در نظرم ناسپاسي است و نمي‌خواهم از دامن مسيح جدا گردم. نه، حاضر نيستم براي دوست‌داشتن به گناه آلوده شوم.