سخت پوست اثري درباره‌ پدر است، درباره‌ رفت‌و‌بازگشت‌هاي مكرر پدر، درباره‌ باراني كه بند نمي‌آيد و عكس‌هايي كه از حافظه نمي‌رود. كتاب با باراني سيل‌آسا در شمال ايران آغاز مي‌شود، باراني كه باعث مي‌شود خاك رم كند و گورستاني را پس بدهد. از جمله قبر «داوود» را، پدر راوي داستان كه به اشكال گوناگون سرنوشتش با آب گره خورده است. اين اتفاق داستان را جان مي‌بخشد، زمان باز مي‌گردد و با مردي همراه مي‌شويم كه عادت‌هاي عجيب و بازگشت‌هاي مدام دارد... ساناز اسدي، با ضرباهنگي درست و فصل‌هايي كوتاه و با استفاده از قاب‌هايي كه به قالب عكس نزديك‌اند، روايتي خواندني و شاعرانه مي‌سازد از فقدان و خاطره كه در هر قدمش براي مخاطب فرصتي تازه فراهم مي‌آورد تا قهرمانش را تجسم كند. استعاره بزرگ اين ماجرا فقدان و بازگشت مدام پدران در تاريخ ماست.