فردريك جيمسن در زندان خانه‌ي زبان كوشيده است تا با نگاهي نقادانه به پايگاه‌هاي نظري فرماليسم و ساختار گرايي، روش‌شناسي اين دو جريان فكري را به پرسش بگيرد. هدف جيمسن از باز‌نگري انتقادي در مفروضات و در روش‌شناسي اين دو كلان نگره، نه باريك‌بيني در جزييات و اظهار نظراتي له يا عليه آثار و آراء مورد بررسي است، نه جامعه‌شناسي درباره‌ي مكاتب نوين زبان‌شناسي، و نه حتي ارائه‌ي تاريخچه‌اي از تكوين و تحول اين مكاتب، بلكه در وهله‌ي اول، پرده برداشتن از پيش‌فرض‌هاي بنياديني است كه صدقشان در فرماليسم و ساختار‌گرايي به خودي خود، و بي‌نياز از هرگونه پرسشي، بديهي انگاشته مي‌شود...