رمان به هواي دزديدن اسب ها نوشته پر پترسون (1952) يكي از مهم‌ترين رمان‌هاي ادبيات نروژ در چند سال گذشته محسوب مي‌شود. رماني كه در سال 2007 براي نويسنده‌اش جايزه معتبر «ايمپك دوبلين» را به ارمغان آورد و او را يك شبه مشهور كرد. پترسون اين رمان را در سال 2003 نوشت. داستاني از عمق سرماي نروژ. روايت از زندگي مردي در آستانه كهن‌سالي آغاز مي‌شود كه در اعماق جنگل‌هاي نروژ همراه سگش تنها در كلبه‌اي چوبي زندگي مي‌كند. شادكام از اين تنهايي و دوري از مردم خشمگين. حادثه‌اي كوچك در همسايگي‌اش داستان را مي‌برد به پنجاه و اندي سال عقب. به كودكي قهرمان پترسون و روايت آن چه بر او گذشته تا به اين زندگي رسيده است. رماني داستان‌گو و به شدت مملو از خرده روايت. اثري كه در آن جغرافياي اسكانديناوي، تاملات فلسفي و گسست‌هاي عميق شخصي و اجتماعي، انساني ساخته كه مي‌خواهد دور از همه چيز باشد. يكي از دلايل شهرت جهاني اين كتاب به همين ايده مهم بازمي‌گردد كه نويسنده مطرح مي‌كند: آيا مي‌توان تنهايي را ستايش كرد؟ يا در نهايت تنها گذارده خواهيم شد؟