اتاق زجر به تحليل چهار تصوير از زنان قرباني اسيدپاشي مي‌پردازد كه تصوير قبلي خود را در دست دارند. اين جستار با محور قرار دادن عكس‌هايي از زنان قرباني، به بحث درباب امكان‌هاي تصويري آن‌ها مي‌پردازد. با توجه به اين‌كه تمركز اين تصاوير بر چهره و اتفاقاتي است كه براي چهره‌ي قربانيان رخ داده است، محور اصلي مباحث اين جستار بر كاركردهاي چهره و نسبت آن با پديدارهاي مرتبط نظير پرتره و ماسك است. هم‌چنين نسبت چهره با هويت، فرديت، ديگري و بازنمايي درون يا پنجره‌ي روح بحث مي‌شود. اين جستار به گفت‌وگوي ميان تصاوير پرداخته و هيچ تصويري را مجزا از ساير تصاوير به شمار نياورده است. تحليل تصاوير قربانيان نشان مي‌دهد كه يك عكس خبري از اين مكان برخوردار است كه به تصاوير پيش از خودش بازگردد، مثلا تداعي كننده‌ي يك نقاشي سده‌ي شانزدهمي باشد يا حتي جمجمه‌اي در آيين‌هاي باستاني تدفين.