در این کتاب مانند مجلدات پیشینِ باستان‌شناسی ادبی، به طرح پرسش‌هایی درباره‌ی «عطار» می‌پردازیم که تابه‌حال یا مطرح نشده، یا پاسخی درخور نیافته است: عطار، چگونه عطار شد و «شمس» درونی و سرمنشا شوریدگی خود را کجا یافت؟ چرا و چگونه عطار از ساغر «جنون» نوشید و از حالات روحی مجانین برای ترسیم مراحل سلوک استفاده کرد؟ چطور عطار آماج بیشترین افسانه‌سازی‌ها شد؟ عطار از چه شگردهایی استفاده کرد تا دیواره‌های زبان را بین خود و خوانندگانش فرو بریزد؟ چطور سه‌گانه‌ی «جرس» به پرسش‌های بنیادین عطار در آثارش (مسئله‌ی هستی و آگاهی) پاسخی می‌دهد؟ و… عطار و عطر جنون تلاشی است برای نگاهی دوباره به شاعری که همواره پیش از آنکه خوانده شود، اسطوره شده است.
