دریاس و جسدها

کتاب دریاس و جسدها نوشته بختیار علی با ترجمه مریوان حلبچه‌ای منتشر شده است. رمان دریاس و جسدها که محویت نگاهش مرگ و مرگ‌اندیشی است روایتی جذاب را دنبال می‌کند.درباره کتاب دریاس و جسدهاجسدها خود مرده‌ها نیستند بلکه تاریخ‌هایی‌اند که نباید فراموش شوند، تاریخ‌هایی که باید «به یاد آورده شوند». این یادآوری مفهومی عکسِ «خاطره» دارد. نه، مسأله در یاد نگه داشتن نیست بلکه مسأله نپریدن از روی گذشته است. نپریدن از روی آن‌چه از نظر زمانی گذراست. تأکید است بر آن‌چه نگذشته است، بلکه اکنونی است که ما ادامه‌ی آن هستیم، یعنی مسأله یاد و یادآوری و خاطره نیست. این کتاب مرگ و اندیشیدن به مرگ را با نگاهی متفاوت پی می گیرد.خواندن کتاب دریاس و جسدها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی معاصر پیشنهاد می‌کنیمبخش‌هایی از کتاب دریاس و جسدها«ژنرال باید مرده باشد، در این‌که به او شلیک کرده‌اند و کشته شده، جای هیچ تردیدی نیست، نه دروغ است و نه داستان؛ کسی که کشته شده، خود ژنرال است. اما کی کتاب را برایت گذاشته؟ نمی‌دانم؛ نمی‌توانم چیزی بگویم.»«تا قبل از آمدن به این‌جا، شما را به عنوان مخالف سرسخت ژنرال می‌شناختم، از دشمنان حقیقی‌اش.»«بله، روزگاری دشمنش بودم، شبی که کتاب را آتش زدم، دوست شدیم. مثل دو دوست آتش بزرگی روشن کردیم و یکی‌یکی و بسته‌بسته، کتاب‌ها را در آن انداختیم. شب عجیبی بود، می‌خندیدیم و حرف می‌زدیم و کتاب می‌سوزاندیم.»