گلاسنهايت يکي از آخرين آثاري است که هايدگر در زمان حيات خود، بالغ بر يک دهه پيش از مرگ‌اش منتشر مي‌کند. او براي دست يافتن به ابعاد اين مفهوم، نخست موضع خود را در رابطه با تفکر مشخص مي‌کند و اين پرسش را پيش مي‌نهد که اساسا تفکر چيست. از ديد او، آن تفکري اهميت دارد که بتواند به حقيقت هستي بيانديشد و اين چيزي است که او «تفکر تأملي» مي‌نامد. از سوي ديگر، در قالب يک گفتگو، از مسير و «راهي» پرده برمي‌دارد که مي‌تواند ما را به ذات تفکر برساند. بدين قرار، او گلاسنهايت را به مثابه‌ي تجربه‌ي ذات تفکر تعريف مي‌کند؛ تجربه‌اي که گرچه مفهوم آن از دل سنت عرفاني مسيحي بيرون مي‌آيد، اما به مسيري ديگر ره مي‌برد. هايدگر مفهوم گلاسنهايت را در بخشي از اين کتاب مطرح ميکند که آن را با تحت عنوان گفتگو پيرامون تفکر در مسير باريکه راه مزرعه، آورده است. او اين مفهوم را به عنوان ذات تفکر برميشمارد. اما او براي رسيدن به دامنه و ابعاد اين مفهوم ابتدا به ساکن بايد موضع خود را در رابطه با تفکر مشخص کند که منظور او از تفکر چيست..