در پس هر داستاني که براي دنيا تعريف ميکنيم ، قصه حقيقي تري وجود دارد که نميتوانيم يا نمي خواهيم ببينيمشان، قصور و توهمات و چيزهايي که در آن ها گير افتاده ايم . شرل استريد شايد مهربان باشد، اما تظاهر نمي کند. او چيزي را به مردم مي دهد که مادر به فرزندش مي دهد ، ترحم کافي تا در ميان نيازهاي ناجورمان احساس امنيت کنيم و دانش کافي تا اميدوار باشيم. اين کتاب را مي توان به مثابه زندگي نامه اي منحصر به فرد خواند، اما زندگي نامه اي هدفمند. شرل با صبر فراوان و فصاحت کلامش به خوانند ه اطمينان مي دهد که در ميان آشفته بازار شرم و نااميدي و خشم ، معنايي نهفته است و در آن معنا امکان نجات يافتن وجود دارد.