ما آدم‌ها عموما جهان را با ديدگاه‌هاي متعارض تجربه مي‌کنيم. چه‌بسا شغل يا دين آدم از جهتي پراهميت و رضايت‌بخش به نظر برسد، ولي از منظري ديگر کسالت‌بار يا مسخره. يا شايد دوستي از يک جهت آدمي خرفت به نظر برسد و از منظري ديگر عاقل و هوشيار. وقتي بخواهيم هم‌زمان هر دو نگرش را داشته باشيم ممکن است بي‌قرار و مضطرب شويم؛ اين موجب تشديد کشمکش بين قضاوت‌ها و ارزش‌هايمان مي‌شود، و باعث مي‌شود براي درپيش‌گرفتن زندگي‌اي هدفمند و مفيد دچار تزلزل شويم.