چادر سبز بزرگ داستان زندگي سه دوست است: يک شاعر، يک نوازنده‌ي بااستعداد پيانو و يک عکاس شيفته‌ي ثبت اسرار. اين سه که در دهه‌ي پنجاه ميلادي در مسکو با هم آشنا شده‌اند، در زمانه‌اي که قهرمانان کشته يا تبعيد شده‌اند، پا به دوران بزرگ‌سالي مي‌گذارند. در جامعه‌اي غرقِ اختناق، شخصيت‌هاي داستان تلاش مي‌کنند تا با هنر، عشق به ادبيات و کنشگري اجتماعي به نبرد استبداد بروند. در اين مسير، آن‌ها با مأموران امنيتي کا‌گ‌ب برخورد مي‌کنند؛ با سازماني که آماده است سوءظن و خيانت را در ذهن شهروندان تثبيت کند. اوليتسکايا به سنت ادبي نويسندگان بزرگ روس پايبند است؛ به سنت داستايفسکي، تالستوي و پاسترناک. او در چادر سبز بزرگ سياست، شيدايي و ايمان مذهبي را در هم مي‌آميزد و شکوفايي زندگي فردي را در دل تاريک‌ترين لحظه‌ها جشن مي‌گيرد. اينجا قهرمان‌هاي اصلي و ده‌ها شخصيت فرعي، خرده‌روايت‌هاي گاه طنزآميز و گاه هولناک به هم مي‌‌پيوندند و تصويري مي‌سازند از جامعه‌اي که در شوروي دهه‌ي پنجاه تا هفتاد به شيوه‌هاي گوناگون در پي دوام است. جامعه‌اي که در آغازين جمله‌هاي اين رمان در تصويري متناقض نقش مي‌بندد: از يک‌سو آرزوي شنيدن خبر مرگ ديکتاتور را در دل مي‌پروراند و از سوي ديگر، وقتي خبر آن را از راديو مي‌شنود، از وحشت اشک مي‌ريزد.