در بادي امر هيچ اثري از حقيقت در اين ادعا ديده نمي‌شود که فلسفه نيچه کمال و پايان متافيزيک غربي است. زيرا فلسفه او با بي‌اعتبار کردن «جهان فراحسي» که جهان «حقيقي» دانسته مي‌شد به نظر مي‌رسد بيشتر كل متافيزيک را نفي مي‌کند و به سوي انکار قطعي آن گام بر مي‌دارد. بي‌شک، انديشه بنيادي نيچه، «اراده معطوف به قدرت»، همچنان به نحوي به تفسير موجوديت موجود به مثابه يک کل، يعني به مثابه اراده، اشارت دارد. اراده و شناخت به يکديگر وابسته‌اند. شناخت و اراده در طرح کلي شلينگ و هگل ذات عقل را مي‌سازند. آنها در طرح لايبنيتسي جوهريت جوهر همچون نيروي فعال يا منفعل اوليه به حساب مي‌آيند.