موقعی که مخمصه حیوانات جان رید را به زبان انگلیسی میخواندم و با مزرعه حیوانات جورج اورول مقایسه میکردم، یک نکته مدام از گوشه و کنار ذهنم سرک میکشید؛ این که فارق از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالکتیک آثار ادبی جذاب است. چه در آرا و افکار سیاسی و چه در مکتبها و سبکهای ادبی، روشی که اورول یا جان رید در پیش گرفتند به نظرم ادامه روش ایزوپ یا کلیلهدمنه در دنیای پسامدرن فعلی است؛ هر چقدر هم با آرا و عقاید نویسنده مخالف یا موافق باشیم.نویسنده کل جامعه بشری را صرفنظر از آن که موافقان یا مخالفان افکار خودش هستند، در چهارچوبی تمثیلی در قالب جانوران روی زمین تصویر کرده است تا از این تمثیل نتایجی بگیرد که ممکن است از جنبه سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما با روح آن سازگار است.
