... حتي زماني كه يك شعر خود ارجاع مي‌نويسم، و ظاهرا مصاديق بيروني حذف مي‌شوند، چه بسا در وجه ناخودآگاه ذهن من، كابوس‌ها، تهديدها و شرارت‌هايي كه در سطح جهان بر من تحميل شده، با اصرار مي‌گويند بنويس! بنويس! و من مي‌نويسم و مي‌نويسم و .... و كتاب به كتاب مي‌بينم كه عنصر غالب بر شعر‌ها با يك‌ديگر متفاوت‌اند! شعر‌هاي من مديون دلهره‌هايي‌ست كه به شدت مرا محاصره كرده‌اند، در اين ميان طنز اما به ياري‌ام مي‌شتابد، تا با "دل خونين" لبي نسبتا خندان داشته باشم...