جنايت‌ها و خشونت‌هاي بي‌پرده‌اي که در آثار ژان پاتريک مانشت ديده مي‌شوند و لايه‌هاي پنهان اجتماع را برملا مي‌کنند، منتقدان را بر آن داشته که او را احياگر و تقويت‌کننده‌ي ژانر جنايي و نوآر بدانند. او هم‌زمان با روايت‌هاي خشونت و وحشي‌گري‌ها، به دل جامعه نقب مي‌زند و مخاطب را با پليدي‌ها و زشتي‌هاي آن نيز آشنا مي‌کند، تاجايي‌که شايد بتوان گفت خواندن آن‌ها کارِ هرکسي نيست.