جنایت‌ها و خشونت‌های بی‌پرده‌ای که در آثار ژان پاتریک مانشت دیده می‌شوند و لایه‌های پنهان اجتماع را برملا می‌کنند، منتقدان را بر آن داشته که او را احیاگر و تقویت‌کننده‌ی ژانر جنایی و نوآر بدانند. او هم‌زمان با روایت‌های خشونت و وحشی‌گری‌ها، به دل جامعه نقب می‌زند و مخاطب را با پلیدی‌ها و زشتی‌های آن نیز آشنا می‌کند، تاجایی‌که شاید بتوان گفت خواندن آن‌ها کارِ هرکسی نیست.
