عليه تفسير، به عنوان كتابي كه در نوع خود شاني كلاسيك پيدا كرده، در واقع مجموعه‌اي از نقدها و تحليل‌هايي است كه سانتاگ در فاصله سال‌هاي 65 - 1962 به نگارش درآورده است. در مقالات اين كتاب در مورد بسياري از چهره‌ها و تحولات مهم ادبيات، هنر، و تفكر قرن بيستم و به ويژه دهه‌هاي پنجاه و شصت ميلادي بحث مي‌شود: از كامو، لوي - استروس، لوكاچ، سارتر، ناتالي ساروت، يونسكو، آرتو، برسون، گدار، و آلن رنه، تا مفهوم سبك، تفسير، روان‌كاوي، رمان نو، فيلم‌هاي علمي - تخيلي، هپنينگ، و هنر كيچ و كمپ. اما كتاب ويژگي‌هايي دارد كه آن را از مجموعه‌اي از مقالات انتقادي خوب فراتر مي‌برد، چرا كه سانتاگ دستمايه يا موضوع خاص هر نقد را به مجرايي براي طرح برخي از مهم‌ترين مسائل فرهنگ مدرن بدل مي‌كند؛ به نحوي كه يك اثر يا مجموعه آثار را به عنوان جزيي از پروژه يك زندگي يا دوره تاريخي درك كنيم و «مسئله»، ضرورت، يا نيروي محرك آن را دريابيم.