اين كتاب مي‌كوشد به پيش‌برد «نقشه‌برداري شناختي» از منظومه جهان معاصر كمك كند و پس از ارائه توصيفي كوتاه از ويژگي‌هاي اصلي سرمايه‌داري معاصر، طرحي كلي از خطوط اصلي ايدئولوژي مسلط به دست دهد، آن هم با تمركز بر پديده‌هاي ارتجاعي (و مشخصا شورش‌هاي پوپوليستي) كه در واكنش به تخاصم‌هاي اجتماعي سر برمي‌آورند. نيمه دوم كتاب به دو جنبش اشغال وال‌استريت ـ مي‌پردازد و پس از آن، از خلال بحثي درباره سريال واير، با اين پرسش دشوار درگير مي‌شود كه چگونه مي‌توان با سيستم مبارزه كرد و به فرايندهاي پيشرفته و پيچيده آن دامن نزد. وقايعي مانند جنبش اشغال وال‌استريت و بهار عرب و تظاهرات در يونان و اسپانيا و نظاير آن را بايد نشانه‌هايي از آينده تعبير كرد. به عبارت ديگر، بايد روي گردانيم از منظر تاريخي گرايانه معمولي كه يك واقعه را از طريق زمينه و پيدايش آن درك مي كند. طغيان‌هاي رهايي‌بخش راديكال را نمي‌توان اين‌گونه درك كرد: به جاي تحليل آن‌ها به عنوان بخشي از پيوستار گذشته و حال، بايد آن‌ها را در منظر آينده بياوريم و همچون تكه‌پاره‌هايي محدود و كج و معوج (و گاه حتي منحرف) از يك آينده اتوپيايي در نظر بگيريم كه به منزله پتانسيلي پنهان در حال حاضر نهفته است.